5 / 20
Regioblad -
5
Het zal U als lezer van het Regioblad bekend zijn dat 2016 het Jaar
van de Barmhartigheid is. Heeft U zich wel eens afgevraagd wat dit
jaar te maken heeft met de eucharistie? In onderstaande tekst van
Huub Oosterhuis uit het boek’ Red hen die geen verweer hebben’
(Uitgave Ten Have 2e druk) vindt U inspiratie voor een antwoord
op de vermelde vraag. Deze tekst van Oosterhuis past uitstekend
bij de missie en de visie van de Elisabeth-parochie zoals die in het
parochieplan van de Elisabeth-parochie is opgenomen. Laat U
inspireren door de prachtige woorden van Oosterhuis!
Volgens de vier evangeliën heeft
Jezus zijn eigen keuze voor een
dienstknecht-leven in een veelzeggend
gebaar te kennen gegeven op de
avond voor zijn lijden en dood. In
het evangelie van Johannes knielt hij
neer om als slaaf de voeten van zijn
leerlingen te wassen.
In de geschriften van Marcus, Matteüs
en Lucas neemt hij brood, breekt het,
deelt het uit. Hij neemt de beker
met wijn en zegt ‘ Deze beker is het
nieuwe verbond in mijn bloed’.
‘Bloed’ betekent in de taal van de
Thora en evangelie: ziel, levenskracht.
In die woorden horen wij hem zeggen, vandaag de dag: ‘Maak je zelf
tot brood voor hongerlijders, wees bezield door het verlangen naar
een wereld waar brood en recht voor allen is’. Wat dat betekent weet
iedereen die probeert bij te dragen aan een wereld waar geen mens
meer verhongert. Dit heeft Paulus bedoeld toen hij schreef aan de
ekklesia van Korinte: dat zij geroepen waren ‘het lichaam van de
Messias” te zijn in deze wereld. Hij hoopt dat zij ‘wezenlijk’ zullen
veranderen: van chaotische, onsamenhangende eenzame mensen
in een krachtuitstralende messiaanse gemeente, partij kiezend
voor de armen, de vreemdelingen
in hun midden behoedend, ieder
mensenkind eerbiedigend.
Zo ook zullen wij, ekklesia hier-
nu, zijn ‘realis praesentia’, zijn
werkelijke tegenwoordigheid worden
in deze wereld, zijn zachte kracht,
zijn liefdesenergie. Bezield verband
en messiaanse tegenkracht tegen de
dood in al zijn gedaanten.
(Fragment uit het hongerdoek
Toekomstdromen van Siegried Köder
1996)
Het is een bijzonder jaar. Twee priesters
van het bisdom Breda vieren dat zij 25
jaar geleden de priesterwijding mochten
ontvangen. Beiden gewijd door bisschop
Ernst. Thaddy de Deckere viert dit in
september in de kerk van Terneuzen. Wiel
Wiertz, die op 20 juli 1991 priester werd
gewijd, viert dit op woensdag 20 juli om
15.00 uur in de basiliek van Hulst. Daarna
vindt een feestelijke ontmoeting plaats in en
rond de pastorie van Hulst voor allen, die
gast willen zijn vanwege dit jubileum.
We vragen aan Wiel Wiertz om terug te
blikken. Priester worden, was dat een lang
gekoesterd verlangen?
“Vanaf een gegeven moment natuurlijk wel”,
zegt hij. Hij vertelt verder dat hij altijd zeer
betrokken was bij kerk en parochie, maar
altijd ook wist wat hij niet wilde worden:
pastoor. Priesters waren niet onbekend in
de familie. Toen hij werd gewijd, was hijzelf
de zesde priester aan vaderskant! En zoals
dat gaat, wat je niet wilt komt toch op
je pad. Studerend in Leiden en de kerk
en het parochieleven nooit loslatend, in
combinatie met intensieve gesprekken over
geloven en kerk met de protestante vrienden
in Leiden, deed het verlangen opkomen om
zelf in de kerk te gaan werken. Uiteindelijk
werd dat het verlangen priester te worden
gewijd, omdat: “Wat ik wilde was Christus
present stellen en dat kan ten volle in de
sacramenten, als priester”. Aldus toog hij
naar Breda, naar bisschop Ernst. En toen
ging het snel. Wiel Wiertz geeft aan dat
hij nog steeds dankbaar is voor de wijze
waarop hij eerst in het bisdom Breda door
de verantwoordelijken en vervolgens in de
parochies van de regio Halsteren, waar hij
zou gaan werken, werd ontvangen.
De priesterwijding was een groot feest.
De ochtend na de priesterwijding 'mogen
ervaren' dat er niets veranderd is, behalve
alles, was een grote geruststelling. Vanaf dat
moment was het zoals het nog steeds is: Wiel
Wiertz is en voelt zich ten volle priester.
Een hele weg gegaan, met vele collega's,
met heel velen die 'vrijwilligers' worden
genoemd, met al die velen die hun talenten
aanbieden aan kerk- en parochie-zijn, met
allen die hij in pastorale contacten mocht
ontmoeten, alsook in verbondenheid met
vier bisschoppen, tot op de dag van vandaag
met vreugde en voldoening.
Nu in Zeeuws-Vlaanderen te mogen wonen
en werken, verbonden met de gelovigen uit
drie parochies en ook te mogen werken in
directe verbondenheid met bisschop Liesen,
is een grote vreugde. Het is alles bij elkaar
een hele opdracht. Nu mogen stilstaan bij
het feit dat hij al 25 jaar als priester mag
leven en werken is wat hem met blijdschap
vervult. Wiel Wiertz geeft aan dat hij dit
graag doet op een 'wijze die bij hem past',
dankbaar jegens God en de mensen, met
velen, ongedwongen en feestelijk.
Van harte bent u uitgenodigd de datum van
20 juli in uw agenda te noteren. Eerst de
viering om 15.00 uur in de basiliek, waarna
hij u allen feestelijk wil ontvangen in en rond
de pastorie van Hulst. Ook de inwendige
mens zal niet vergeten worden.
Totslotdegedachteophetherinneringsprentje
bij gelegenheid van zijn wijding: “Ver weg
van U is het geen leven. Zonder U zijn, is
niemand zijn”.
Pastoor Wiertz, beste Wiel, van harte
gefeliciteerd! Van harte wensen wij u vele
goede priesterjaren toe met en te midden
van ons allen in Zeeuws-Vlaanderen. Goede
jaren als priester van het bisdom van Breda!
Want van u weten wij: het bisdom is uw
'thuis'.
De redactie
Pastoor Wiel Wiertz 25 jaar priester
Eucharistie en het Jaar van de Barmhartigheid.