Regioblad januari 2016

7 / 16

Regioblad - 7
Een goed boek kan je meeslepen in een wereld
die ‘niet echt bestaat’, want de schrijver of
schrijfster heeft alles zelf ‘verzonnen’, maar
je wordt er door gegrepen. De personen
die in het boek voorkomen worden echte
mensen. Zo kan een schrijver een hele wereld
scheppen. De grote wereldliteratuur is vol
van zulke werelden.
De Bijbel behoort ook tot diewereldliteratuur.
Het is een boek wat in de loop van vele
eeuwen is gegroeid. Vele schrijvers hebben
er een bijdrage aan geleverd. Van sommigen
kennen wij de naam, maar dikwijls weten
wij niet, wie ze zijn geweest, laat staan dat
wij er een afbeelding van hebben. Het is
ook niet zo belangrijk. Belangrijker is, dat
alle schrijvers menselijke ervaringen met ons
willen delen. Dat maakt de kracht uit van
hun verhaal.
Lucas, een van de vier evangelisten, is zo’n
schrijver. Wij weten niet wie hij is geweest.
Op Wikipedia valt te lezen: “Lucas is
een Syriër uit Antiochië, van Syrisch ras,
van beroep arts. Hij werd leerling van de
apostelen en later volgde hij Paulus in het
martelaarschap. Na de Heer voortdurend,
ongehuwd en kinderloos, te hebben gediend,
stierf hij, vervuld van de heilige Geest op
84-jarige leeftijd”. Gelukkig staat het tussen
aanhalingstekens, want is het vrome praat.
Je zou er zelfs nog aan toe kunnen voegen,
dat Lucas schilder was, want zo wordt hij
ook wel afgebeeld. Maar ook dat hoort tot
de legendes.
In de komende veertigdagentijd lezen
wij op zondag teksten uit zijn evangelie.
Lucas schetst ons een beeld van wie Jezus
volgens hem was: een rechtvaardige. Dat
zegt de honderdman, die bij het kruis op
wacht staat, als Jezus gestorven is, (Lucas
23,47). Dat woord ‘rechtvaardige’ is een rijk
Bijbels begrip. Het wil zeggen: iemand die
helemaal leefde volgens de richtlijnen, de
vingerwijzingen die God in de loop van de
tijd heeft gegeven: geen enkel mens te kort
doen, ieder mens kans geven om te leven,
je medemens niet bedonderen, je hand en je
hart openen voor mensen in nood, mensen
vergeven, niemand kwaad nadragen, zien
hoe je afhankelijk bent van de ander, zoeken
naar recht en opkomen voor het recht van
de ander, enzovoort, enzovoort. En niet
te vergeten: de barmhartigheid van God
verkondigen.
Het mooie van zijn evangelie is, dat hij
beelden oproept, - en daarom wordt hij ook
wel schilder genoemd -, die je in sommige
mensen om je heen herkent. Je kunt daarbij
denken aan je eigen ouders, of aan mensen,
die in alle eenvoud zoveel indruk maken,
dat je de vrede op hun gezicht kunt lezen.
Meestal gaat het dan om oudere personen,
die een heel leven hebben meegemaakt,
maar die, dikwijls door schade en schande,
de vrede hebben geleefd en geleerd. En dat
staat op hun gezicht te lezen: zij weten dat
je het leven moet (proberen) te aanvaarden
zoals het op je afkomt. Zij weten ook, dat
je begrip moet hebben voor je medemensen,
een begrip, waar dikwijls ook vergeven bij
hoort: niemand kan zonder. Over je hart
weten te strijken, iets wat je moet leren.
Lucas voert dat alles terug naar God, en dan
kom je weer uit bij ‘rechtvaardige’.
In zijn verhalen haalt hij de duivel er met
gemak bij. Want in een verhaal kan van
alles gebeuren. De duivel kan natuurlijk
praten. Hij, als tegenpool van Jezus, de
rechtvaardige, nodigt Jezus uit op te komen
voor zichzelf, af te wijken van de goede weg
(Lucas 4). Maar hij bijt in het stof en moet
zijn pogingen staken.
Op de tweede zondag gaat het over de
verheerlijking van Jezus op de berg. Lucas
noemt net als de andere evangelisten nergens
de naam van die berg. Pas later is er de
naam Tabor bijgevoegd. Het is ook weer
een wonderverhaal met verschijningen van
allang gestorven personen: Mozes en Elia.
Lucas schildert een ‘doorkijkje’ op wie Jezus
uiteindelijk zal zijn: de verheerlijkte, omwille
van zijn rechtvaardigheid.
De derde zondag is ook weer zo’n beeldend
verhaal. Je moet, net als God, geduld hebben
met mensen.
De vierde zondag is de ‘schilder’ Lucas op zijn
best: het verhaal van ‘de verloren zoon’. Het
lijkt te gaan om ‘de vergevende vader’, om
de barmhartigheid van God. Maar natuurlijk
gaat het eigenlijk over de barmhartigheid,
de vergevingsgezindheid van mensen. Zó
moeten mensen zijn voor elkaar! We hebben
nog een hele weg te gaan.
Ik wens ons allen een goede veertigdagentijd.
Miel Erpelinck
Bij de schriftlezingen in de Veertigdagentijd
Zeldenrustlaan 2, 4535 GZ Terneuzen
Postbus 146, 4530 AC Terneuzen
0115-694029,
SAMENWERKINGSSCHOOL VAN
ROOMS-KATHOLIEKEN EN
PROTESTANTEN VOOR
VMBO - MAVO - TECH MAVO
HAVO - ATHENEUM - GYMNASIUM
TWEETALIG HAVO
TWEETALIG ATHENEUM
TWEETALIG GYMNASIUM
Sport-, science en cultuurverdieping
Persoonlijke begeleiding
Tweetalig Havo/ Atheneum/ Gymnasium
Spaans
Handel & Administratie
Zorg &Welzijn
Technologie met module
procestechniek
Tech Mavo
Drama
Sport+
Voetbal
Opbrengst collectes door Caritas in 2015
januari Eigen kas € 273,27
februari Memisa € 279,38
mei Stichting S4A € 258,61
juni Voedselbank Zeeuws-Vlaanderen € 370,20
juli Zondag voor de Diaconie € 237,59
augustus Mensen in nood € 305,99
september Hospice Zeeuws-Vlaanderen € 286,36
oktober Kerk en Vluchteling € 289,71
november Parochieel Noodfonds (Elisabethdag) € 383,90
december Solidaridad € 299,29
Bovenstaande bedragen worden vermeld in de jaarrekening van
Caritas over 2015.
Daarnaast werden er collectes gehouden, welke rechtstreeks
zijn afgedragen aan het collectedoel, zoals voor de Nederlandse
Missionarissen, de Missie Verkeersmiddelen Aktie, IKV Pax Christi,
Wereldmissiedag en Kerstpakketten voor vluchtelingen. Ook waren
er enkele collectes voor de eigen kerk.
Freddy Janssens, secr.