Regioblad september 2021

Regioblad - 5 Hoe heb je de samenwerking met de collega- pastores ervaren? Marjan heeft mij als eerste rondgeleid door het parochiegebied. Samen in de auto op verkenningstocht en een hapje eten in Sluiskil. Dat was voor mij een hartelijke ontvangst. Ook de samenwerking met de andere collega’s in het pastorale team heb ik als prettig ervaren. Natuurlijk waren er ook wel eens meningsverschillen, maar ik zeg maar zo ‘als het schuurt, dan krijgt het glans!’ Ook de contacten met de voorgangers vanuit de andere kerkgenootschappen was goed. Ik speelde op het orgel in de kerk van de Gereformeerde Gemeente Nederland, liep de herdertjestocht met alle voorgangers uit Axel, leverde speelgoed en kleding aan het Leger des Heils. En samen zijn we ook voorgegaan in vieringen van de Zonnebloem of in de week van de eenheid. De regio is nogal divers en uitgestrekt: oost is katholiek, midden is vooral een mengelmoes en west is per kern duidelijk of katholiek of protestant. Hoe heb je dit ervaren? De katholieke kerk is kleurrijk en divers, dat is een sterkte als we elkaar hierin waarderen. Door met name de verschillende denominaties in het westen is daar de RK geloofsbeleving sterker. Op de basisscholen wordt als voorbeeld voor de les nog gebeden. In oost is men ‘van huis uit’ katholiek. In de Elisabethparochie zie je meer verschillen. Dit wordt ook veroorzaakt door de vele mensen uit het buitenland, de Internationale Mis probeert hier op in te spelen. Als je een tijdlijn maakt, wat waren dan de hoogtepunten en misschien ook wel dieptepunten in de loopbaan? De hoogtepunten vormen niet de ‘events’ zelf, zoals bijvoorbeeld de opblaasbare kerk, maar de ontmoeting met de ander. Ja, het is belangrijk om naar buiten te treden, om de katholieke kerk zichtbaar te maken - denk daarbij aan de opblaasbare kerk op de Markt in Terneuzen, de rondgang met het Mariabeeld op weg naar de Willibrordustoren, de opening van de kerk in Philippine tijdens de mosselfeesten, de gezinsdagen in Cadzand – maar het belangrijkste is de ontmoeting met de ander en in de ander Christus te zien. Hiervoor moet jezelf kunnen wegcijferen, zodat Christus meer zichtbaar wordt. Ik ben dankbaar voor het luisterende oor wat ik mocht bieden aan mensen in psychische of geestelijke nood . De persoonlijke gesprekken bij een ziekenzalving, voorbereiding van de uitvaart of in een biechtgesprek. Belangrijk dat we snel luisteren en langzaam spreken en vooral niet oordelen. De dichter Kris Gelaude, Vlaams auteur van poëtische en spirituele teksten, heeft het heel mooi verwoord in een gedicht Priester zijn: ‘altijd iemand anders’ tochtgenoot zijn”. Oh ja de dieptepunten, die heb ik eerlijk gezegd niet gekend. Je gaat terug naar Brabant. Terug naar je roots. Is dat een opluchting? Nee, een opluchting is dat zeker niet. Ik heb hier met heel veel plezier gewerkt, geleefd en gewoond. Het is vruchtbare grond in deze Zeeuws-Vlaamse wijngaard van de Heer. Vroeger had ik nooit gedacht aan Zeeuws- Vlaanderen, maar ben me hier nu heel erg thuis gaan voelen. Ik vertrek met pijn in het hart, maar weet dat de afstand Terneuzen – Oosterhout net zo ver is als Oosterhout – Terneuzen. Zou je bepaalde positieve ervaringen en idealen die je hier hebt opgedaan of gerealiseerd straks mee willen nemen naar je nieuwe parochie in Oosterhout? Ik kom met geloof, ik ben geroepen om te dienen. De toekomst zie ik met vertrouwen tegemoet. De goede samenwerking en de ervaringen met de projecten die ik hier mocht opzetten en realiseren zal ik zeker meenemen naar Oosterhout. De bisschop benoemt: eigenlijk vraagt hij niet, maar gebiedt hij. Dit is wat er vroeger zonder inspraak gebeurde. Tegenwoordig zal er wel overleg zijn, maar moet je gehoorzamen. Wil je hierover iets kwijt? De bisschop vraagt inderdaad, heel vriendelijk en uitnodigend. Ik heb mij volledig vrij gevoeld om te antwoorden. Ik heb de bisschop gehoorzaamheid beloofd bij mijn priesterwijding, is voor mij een belofte zoals ik zou doen aan mijn vader en moeder. Ook de gesprekken met het parochiebestuur en pastorale team hebben mij bevestig in mijn JA - woord voor Zeeuws-Vlaanderen. Vacatures worden in de verschillende situaties besproken met alle belanghebbenden, maar het is uiteindelijk de bisschop die benoemt. Hoe zie je de toekomst van de katholieke kerk in het algemeen en voor onze regio in het bijzonder? Ik ben heel positief over de toekomst van de Katholieke Kerk. Dit wordt met name ingegeven door mijn ervaringen met de WereldJongerenDagen (WJD). Miljoenen jongeren van over de hele wereld die samenkomen rondom de Paus. Ik kijk uit naar de WJD 2023 in Portugal. Dan mag ik weer een kijkje nemen in de toekomst van de Kerk, een Kerk die leeft!! Ook in Zeeuws-Vlaanderen. In mijn laatste overleg met de kerken in Axel, zei een dame dat de Katholieke Kerk weer zichtbaar is geworden. Ik moedig u aan vol vertrouwen de toekomst tegemoet te gaan. Het is Christus die de leidt, Hij heeft voor ons alles al overwonnen. Hoe heb je het wonen in de binnenstad van Terneuzen ervaren en heb je je daar altijd thuis gevoeld? In de tv-reportage op de fiets die ik gemaakt heb samen met priester Roderick Vonhögen heb ik de mooie plekjes van Terneuzen laten zien. Je moet die plekjes willen zien en ik heb er van genoten. Ik voeldeme soms eenBrabantse ambassadeur van Zeeuws-Vlaanderen. Tot slot: welke levenswijsheid en/of geloofsinspiratie zou je ons als “achterblijvende” parochianen willen meegeven? Ik laat de parochies hier met een gerust hart achter. De bisschop heeft aangegeven in mijn plaats een priester te benoemen. Ik zal voor hem alles zo goed als mogelijk voorbereiden. De nieuwe priester, zal net als ik, eigen accenten leggen. Als iedereen hem net zo ontvangt als ik ben ontvangen zal het goedkomen. Geef elkaar de ruimte, wees hartelijk en zie in elkaar het goede, ontmoet Christus in elkaar. Jochem, hartelijkdankvoordit boeiende gesprek en heel veel levensvreugde in je nieuwe parochie straks in Oosterhout! Jos oude Kempers Frank de Prenter