Regioblad juni 2020

8 - Regioblad Na eerst wat lacherig te reageren op de televisiebeelden vanuit China van mensen met mondkapjes op en handschoentjes aan, moesten ook wij er aan geloven. Ineens werd het serieus. Er kwamen toespraken van de koning en van premier Rutte. We zaten in de coronacrisis. Als ik spreek voor mezelf, ik stopte even met leven. Er kwam een soort verlamming over mij. Wat komt er op ons af? Hoe moet dat met ons leven, en het leven van onze kinderen en kleinkinderen? Bezoekjes stopten, vergaderen kon niet meer. De bank werd mijn plekje, de films op tv mijn toevlucht. De kerken gingen dicht, dat deed pijn, heel veel pijn. Ik sloot de wereld buiten. Knuffelen mocht niet meer, een handdruk leek wel dodelijk. Toen kreeg ik op mijn telefoon een mooie tekst doorgestuurd: Handen geven mag niet meer, handen vouwen wel. En als vanouds vouwden zich weer mijn handen, mijn voeten kwamen weer tot leven. Ik zocht de grenzen op van wat mocht en kon en ging op “raamvisite” in de Vurssche. Samen met de andere 3 kerken in Axel deelde ik mooie (door kinderen gemaakte) kaarten uit bij de ouderen in Axel. Ik belde mensen op en sprak ze moed in. De verlamming was voorbij, ik leefde weer. Toen kwam bij mij de vraag op: hoe voelen andere mensen zich hierin, mensen uit onze parochie, mensen van heel dichtbij, maar nu soms heel veraf. Ik was daar heel nieuwsgierig naar en besloot enkele mensen te gaan interviewen, niet bij hen thuis natuurlijk, maar via de telefoon. Zo sprak ik met diverse leden van de drie koren (Gregorius koor, Jubilate Deo en Gemengd koor Westdorpe), vrijwilligers uit de parochie, een moeder en oma, een inwoonsters uit Axel. Wat doen de maatregelen rond corona met hen? Uit het telefonisch interview met een Axelse oma, haar dochter en haar kleindochters. Ik vroeg hen welke invloed het coronavirus heeft op hun leven wat betreft het contact met elkaar? Oma: “Na 15 maart 2020 werd het stil, stil rondom mij heen. Het coronavirus in ons land bracht heel wat teweeg. Sociale contacten mochten niet meer. Als moeder en oma stopten de bezoekjes van en naar de kinderen en kleinkinderen, het mocht ook niet meer. Geen verjaardagen samen vieren wat ik vooral voor de jarige kleinkinderen heel erg vond. Maar tegenwoordig zijn er gelukkig zóveel mogelijkheden om elkaar te zien en te spreken via de techniek, wat het gemis verzacht. Dagelijks spreek ik telefonisch wel met één van de kinderen of via beeldbellen.Met de jongste kleinkinderen heb ik leuk contact door iedere avond een verhaaltje te vertellen, op deze manier horen en zien we elkaar toch. Alleen het echte knuffelen missen we toch. Laten we hopen dat dit alles weer snel voorbij is en dat we met een handdruk, een knuffel of een kus elkaar weer mogen begroeten” Dochter: “Mama heeft een moeilijke tijd doorgemaakt. Ik zou zo graag heel vaak bij haar zijn, maar het Coronavirus maakt het bijna onmogelijk. We mogen niet als gezin naar haar toe gaan. Dat geeft me heel vaak een machteloos gevoel. Ons contact bestaat voornamelijk uit bellen, heel vaak bellen. Maar we missen toch het echte contact. En als ik dan eens (alleen) naar haar toega dan blijft het nog bij contact op afstand, dat is voor ons allebei zeer pijnlijk. Een lekkere knuffel kan niet, nog niet. Ik heb man en kinderen, ik word wel gecompenseerd, maar mama is helemaal alleen. Gelukkig kan ze het wel eerlijk tegen me zeggen als ze een baaldag heeft. Vragen aan een kleindochter. Hoe heet je? “ik heet Floortje, ik ben 7 jaar”. Wat vind je niet leuk van corona? “Nou, we kunnen nu niet naar oma toe, we mogen niet knuffelen met oma. En ik was jarig, maar dat ging niet door op school. We gaan dan met zijn allen naar buiten en dan zingen ze 7 liedjes als je 7 wordt. Maar nu kan dat niet. We gingen wel naar papa’s mama, maar knuffelen mag niet. Als we buiten spelen op school, dan staan daar allemaal strepen, daar mag je niet over en als je eens verdriet hebt, dan mag je de juf niet knuffelen, je mag ook niet rondgaan met juffen-tractatie. ... Alles is anders. Ze noemen mij op school rekenmachientje” Mis je oma? “……………… ja, ik mis oma. Oma kan wel naar ons komen. Maar we mogen niet knuffelen. Elke avond doet oma om half 8 videobellen met mij. Dan moet ik wel al in bed liggen. Soms zit ik op de rand van mijn bed en oma leest voor of ik lees een boekje. En als ik een woord niet kan lezen, dan helpt oma mij. Het is wel heel gezellig, maar ik zou liever knuffelen met oma” Eén zusje van Floortje heeft een boek gemaakt voor oma en éé zusje heeft een hartentaart voor oma gemaakt. Hartverwarmend. Coronavirus: wat betekent dat voor Een persoonlijke zoektocht van Rita Pollet