Regioblad juni 2020

18 - Regioblad STEUN VOOR SIBUSISO GAAT NIET VERLOREN Voor het eerst met drie parochies. We gingen als drie parochies in de vastentijd 2020 enthousiast van start in Zeeuws-Vlaanderen om campagne te voeren voor Sibusiso in Tanzania. De lat werd hoog gelegd: € 50.000 zouden we willen inzamelen. Iedereen was goed voorbereid, iedereen stond in de startblokken, enkele activiteiten werden al uitgevoerd. En toen daalde ook het coronavirus meedogenloos op de Vastenactie neer. Prachtige evenementen moesten worden afgeblazen: het orgelconcert in Terneuzen, de boekenbeurs in de basiliek in Hulst, de hobbybeurs in Oostburg en nog een heleboel andere activiteiten. De tweedehandskledingwinkel in Sas van Gent moest vervroegd noodgedwongen de deur sluiten. De gewenste opbrengst bleef ver uit het zicht: 20-25% maximaal van de € 50.000 is de bijgestelde verwachting. Ver onder norm van 75% die Vastenactie hanteert om eventueel uit hun eigen kas wat bij te leggen voor ons Sibusiso project. Ook al kan er tot 1 oktober 2020 nog via de bank gegeven worden aan de Vastenactie, het verlies kan niet meer worden goedgemaakt. Vastenactie draait om mensen. Meer dan ooit werd dit jaar duidelijk dat Vastenactie staat of valt bij de inbreng van mensen: vrijwilligers en gulle gevers. De activiteiten in Zeeuws- Vlaanderen worden voorbereid en uitgevoerd door honderden vrijwilligers. En veel activiteiten brengen mensen bij elkaar. Ze eten samen, ze luisteren samen naar muziek, ze genieten van het bezoek aan de hobby- en boekenbeurs. Maar menselijk contact was door de maatregelen van de overheid niet mogelijk. En dat menselijk contact is nodig om deze activiteiten goed voor te bereiden en uit te voeren. Vrijwilligers mochten geen risico op besmetting lopen. En ook alle bezoekers aan de evenementen wilden we niet in gevaar brengen. Niemand zit te wachten op een ontmoetingsmaaltijd waar je anderhalve meter uit elkaar moet zitten en met kunst- en vliegwerk de maaltijd serveert. Niemand zat te wachten op een orgelconcert waar maar twintig mensen naar mochten luisteren. Op de basisscholen konden we niet terecht om hen ook bij de Vastenactie te betrekken. We hebben dus samen besloten om bijna alle Vastenactie-activiteiten te stoppen. Sibusiso niet de klos van het coronavirus! Hoewel we dit jaar maar op beperkte schaal actie hebben kunnen voeren, zal Sibusiso van ons uit geen financiële schade ondervinden. Alle bijdragen die vanuit Zeeuws- Vlaanderen zijn gegeven blijven bestemd voor Sibusiso. Ze hebben de keuze om dat dit jaar al te besteden, maar ze mogen deze bijdragen ook bewaren voor volgend jaar. In 2021 komt het dan bovenop de € 50.000 die we in 2020 ook al wilden verwerven. Ook heeft Sibusiso al een voorschot ontvangen van maar liefst € 16.750. Dit bedrag kunnen ze besteden in 2020 of in 2021. Maar het beste nieuws is toch dat de Landelijke Vastenactie het jaar 2020 niet meetelt, als een jaar waarin we een eigen project steunden. Normaal mag je van de Landelijke Vastenactie drie jaar een eigen project steunen, maar nu mogen we ook in 2021, 2022 en 2023 Sibusiso blijven helpen. Dat is buitengewoon goed nieuws voor de mensen in Tanzania, die zo gebaat zijn met de hulp van Sibusiso. U kunt als u dit wenst uw bijdrage nog altijd overmaken op NL66RABO015.952.7104 of op NL21INGB000.000.5850 onder vermelding van Sibusio. Namens de drie Vastenactiegroepen, Niek van Waterschoot IN MEMORIAM: WIM VERVAET Op 2 juni 2020 is overleden de zeereerwaarde heer W.A. (Wim) Vervaet. Hij werd geboren op 2 december 1925 te Sas van Gent. Op 7 juni 1952 werd hij tot priester gewijd. Na zijn priesterwijding werd Wim Vervaet conrector op het internaat Saint Louis in Oudenbosch. In 1958 werd hij kapelaan in de H. Josephparochie in Dongen en een jaar later werd zijn benoeming uitgebreid met een aanstelling als conrector van het pensionaat in Dongen. In de tweede helft van 1964 werd Wim Vervaet kapelaan in Oosterhout in de parochie H. Maagd Maria. Vanaf januari 1972 was hij werkzaam als kapelaan en pastoor in verschillende parochies die thans deel uitmaken van de Immanuelparochie te Zevenbergen. Op 1 januari 1995 ging Wim Vervaet met emeritaat. Hij keerde terug naar zijn geboorteplaats. Wim Vervaet vond voldoening en vreugde in zijn priesterschap en hij bleef van harte en tot op hoge leeftijd zijn diensten aanbieden als priester-assistent in woonzorgcentra en in de parochies van Midden Zeeuws Vlaanderen die later de Elisabeth-parochie werden. Op maandag 8 juni vond de eucharistieviering ten afscheid plaats en aansluitend werd Wim Vervaet begraven op Sint Jans Schorre te Sas van Gent. Op de foto: Wim Vervaet in donker Kostuum assisteert zijn broer Willy bij het uitreiken van de Communie. Ook Willy Vervaet was meer dan 50 jaar priester, waarvan vele jaren als pastoor van Axel en Zuiddorpe.