Regioblad november 2019

Regioblad - 7 ANTONIUS ABT, DIE VAN HET VARKEN. Wie in de RK-kerk het heeft over Antonius, denkt meteen aan die heilige die veel praktisch nut heeft: vraag Antonius om hulp en je zult vinden wat je kwijt was. Toch zijn er meer Antoniussen in onze kerktraditie van belang. In dit Regioblad laten we u graag kennis maken met Antonius abt. Deze Antonius-abt vertelt ons veel over Kerst en omgaan met de schaarse middelen die we ter beschikking hebben. Hij vertelt ons over rentmeesterschap. Tijd voor een nadere kennismaking. In Zuiddorpe, rechts voor in de kerk, staat een beeld van Antonius-abt. Hij is de nederige naamgenoot van de meer bekende vind- Antonius. Aan het begin van de donkere middeleeuwen (250 – 356) leefde hij(!): Antonius van Egypte of ook wel Antonius-Abt genoemd of in de volksmond Antonius-van-het-varken. Net na de kersttijd op 17 januari wordt zijn naamdag gevierd. De kersttijd eindigt op de zondag na de openbaring des Heren (drie koningen). Deze Antonius werd geboren als kind van rijke ouders. Toen hij twintig jaar was, stierven zijn ouders. Hij gaf alle bezittingen aan de armen en trok zich in eenzaamheid terug in de Libische woestijn. Later voegden andere christenen zich bij hem en zo vormden ze een van de eerste gemeenschappen van kloosterlingen, monniken in de Libische woestijn oostelijk van Egypte. Hij wordt daarom gezien als de eerste monnik, een kluizenaar, die vele volgelingen kreeg en bekend staat als de vader van het kloosterleven. ‘Eerlijk delen en samen leven’ was het motto in het klooster. In de middeleeuwen waren er veel huidziektes, aan sommige van die ziektes ging je dood. Omdat Antonius en zijn volgelingen veel om de mensen gaven, die uit de middeleeuwse samenleving waren gedumpt, werd hij later de patroon van de lijders aan huidziekten. De kloosterorde van de Antonieters legde zich toe op het verplegen van de mensen die besmet waren geraakt door de pest. Om de leden van de orde der Antonieters in staat te stellen hun ziekenhuizen te onderhouden mochten zij varkens in de straten van de steden laten loslopen. Hier scharrelden ze hun kostje bij elkaar. Deze zwijnen werden gebrandmerkt met het Antoniuskruis, anders zou je niet weten van wie het varken was. Het varken diende als voedsel voor de mensen die buiten de samenleving waren gestoten. Antonius werd daarom bekend als "Sint- Antonius-van-het-varken" en hij wordt afgebeeld met een varken aan zijn voeten en met een bel in zijn hand: slachtoffers van besmettelijke ziekten, zoals lepra en pest moesten namelijk voortdurend met een bel klingelen om hun medemensen te waarschuwen voor besmettingsgevaar. In Zuiddorpe heeft het varken de bel om zijn nek. Deze zorg voor je naaste brengt ons bij de kersttijd. Met de kerstboom in de kamer zijn woorden als: vrede op aarde en zorg voor elkaar, zaken die we vaak horen. Gezelligheid en overvloed horen bij Kerst net als liederen, engeltjes, het stalletje en kerstkransjes. Antonius liet in zijn puurheid zien hoe hij vond dat Christus ons had voorgeleefd: Zorg voor de minderbedeelden, opkomen voor de zieken, geven uit je overvloed. Een christen moet vanuit zijn levensvisie streven naar een economie die in sociaal en ecologisch opzicht duurzaam is. We moeten zorgzaam zijn voor onze aarde; dat wil zeggen het milieu beschermen en onze naaste behandelen zoals ook wij behandeld willen worden. Om armoede te bestrijden is economische groei noodzakelijk. Deze groei legt beslag op milieu en schaarse hulpbronnen. Met tegengaan van verspilling en technologie zijn schadelijke gevolgen van deze groei en van de consumptie van de rijken in te perken, maar dat zal niet voldoende zijn. Onvermijdelijk is dan ook dat we een consumptiepatroon ontwikkelen dat minder beslag legt op het milieu. Zelfbeheersing en verantwoording nemen horen bij het rentmeesterschap over de aarde. We zijn passanten op aarde, we geven haar door aan onze naasten zowel qua locatie (mensen in de ontwikkelingslanden) als in tijd (onze nakomelingen). We moeten dus zuinig zijn op onze aarde, of in kerstterminologie gesproken: De aarde is een Gods geschenk voor alle mensen van goede wil. Een geschenk geef je om een ander een plezier te doen. Zorg er voor! BEWONERS REDOUTE NAAR NIEUWE LOCATIE Op 27 september mocht ik met de bewoners van de Redoute voor de laatste keer de Eucharistie vieren op de oude locatie. Eucharistie betekent 'dankzeggen. We hebben dankjewel gezegd voor de mooie en goede jaren op de oude locatie en gebeden dat de verhuis naar de nieuwe locatie voorspoedig mag verlopen. Op 2 oktober - midden in de verhuis - ben ik nog even langs geweest om de mensen een hart onder de riem te steken. Ook mocht ik al een kijkje nemen op de nieuwe locatie en de bewoners welke al waren verhuisd 'Vrede aan dit huis' mogen wensen. In de gesprekken werd me duidelijk dat de verhuis heel spannend was, maar dat voor velen de eerste nacht een zalige nachtrust was. 'Een prima bed', vertrouwde iemand mij toe. Met de bewoners die op 2 oktober zijn verhuisd dronken we nog een kopje koffie op de oude locatie, haalden we herinneringen op en keken we verwachtingsvol vooruit. Op vrijdag 4 oktober vierden we opnieuw samen de Eucharistie, nu in dankbaarheid voor de goede verhuis en de goede zorgen van veel mensen. In de nieuwe opstelling van 'onze kerk' hebben we samen met de vrijwilligers snel onze draai weten te vinden. En met de huiszegening mogen we weten dat de Heer met ons zijn intrek heeft genomen in de 'nieuwe' Redoute. Vrede aan allen die hier wonen en werken! groet, Kapelaan Jochem