Regioblad juli 2019

16 - Regioblad IN MEMORIAM PIERRE SAMIJN Het werd een verloren strijd. Dinsdagmiddag 4 juni 2019 overleed ons koorlid én bestuurslid Pierre Samijn, in de leeftijd van 74 jaar. Op maandag 20 mei, waren we nog bij hem op ziekenbezoek. Hij was daar zeer mee ingenomen en vooral met de vriendschapskaart die hij van alle koorleden kreeg. Pierre was sterk en leek onvermoeid. Het bezoek duurde meer dan drie kwartier, waarbij verdriet en opgewektheid elkaar afwisselden. Verdriet om, zoals hij zei, alles achter te moeten laten van wie en waarvan hij zoveel hield. “Het is voorbij. Alles los te moeten laten doet heel veel zeer. En er is nog zoveel. Maar, het is niet anders. Allemaal komen we er eens voor te staan dat we afscheid moeten nemen en het is nu mijn beurt. Ik zou nog wel verder willen, maar het gaat niet meer. Het is op. Maar ik weet dat ik het goed gedaan heb en dus kan ik met een gerust hart gaan. Ik heb een goed leven gehad. Ik heb heel veel steun aan de ziekenzalving die ik afgelopen zondag (19 mei) van kapelaan van Velthoven ontving. Ik heb hierdoor rust gekregen. Ik ben blij met mijn kinderen die voor mij zorgen. Maar, ik wil niet dat ik als een kasplantje hier op bed moet liggen en zij mijn strijd moeten aanzien. Het is voorbij. Het gaat niet meer. Kijk daar! Op de schoorsteen staat het Mariabeeldje dat vanuit Lourdes is meegenomen. Ik brand er een noveenkaars bij. Dat helpt mij steun te vinden bij wat er gaat gebeuren. En, daar! … Die Paaskaars. Een uit 2006, die ik heb kunnen bemachtigen. Dat Mariabeeld, die kaars: ze geven mij rust”. Met veel emotie vertelde hij ons hoe blij hij was met de aandacht die hij kreeg van het koor. “Maar, het is afgelopen. Weet je nog dat ik zei: Ik weet dat ik een moeilijke tijd zal meemaken, maar ik kom terug. Ik blíjf naar het koor komen. Maar nu, spijtig genoeg:…. het gaat niet meer”. En hij zong toch zo graag zijn baspartij mee. Vorig jaar nog, bij de Sint Caeciliaviering op zondag 25 november, vierde hij zijn veertigjarig jubileum als koorzanger en werd hij daarvoor onderscheiden met de gouden eremedaille van de NSGV (Nederlandse Sint Gregorius Vereniging). We spraken over koetjes en kalfjes. Over het verleden; de melkronde door Sas; de Harmonie; de EHBO; de Lotusgroep, de Zonnebloem en natuurlijk over het koor en de reizen die we ermee maakten naar o.a. Echternach, waar we zongen: Herr deine Güte en Es war im Böhmerwald. We hebben gelachen om wat zich toentertijd afspeelde. We hadden het natuurlijk ook over zijn grote passie: zijn medewerking aan de kerkelijke vieringen als acoliet en koster. Dit deed hij eerbiedig en ingetogen; op zon- en feestdagen en bij uitvaarten. Die bijdrage ging altijd vóór alles. Als het koor zong en hij was als acoliet ingeroosterd, dan koos hij er voor om vooraan bij het altaar te staan. Misdienaar was hij in hart en nieren, van kindsbeen aan. Hij had natuurlijk, zoals wij allemaal, zijn fouten en gebreken. Daarvan was hij zich zeer bewust, maar zijn dienstbaarheid aan God en zijn medemensen was groot. Hij stond altijd blijmoedig en goedlachs in het leven Met emotie: “Ik mag wel zeggen, dat ik het goed gedaan heb”. Maar…, zo zei hij: “Nu even zakelijk. Jullie gaan toch mijn uitvaart muzikaal invullen he?” Dit beloofd hebbende, hebben we hem gevraagd of hij nog, voor wat de liederen betreft, een bepaalde voorkeur had. Dit liet hij geheel aan ons over. Wijzende naar het Mariabeeldje op de schouw, verzekerden wij hem, dat een heel mooi Marialied gezongen zal worden en verder de liederen die hij ook graag als koorlid zong. Hierna, na drie kwartier, hebben wij afscheid van elkaar genomen. Hij wenste ons het allerbeste….. en: aan iedereen van het koor: ….. de groeten! Hoe graag hij ook langer bij ons was gebleven; hij heeft zijn lichaam en geest in handen van God gelegd. Moge de Heer zich in al Zijn goedheid over Pierre ontfermen en moge Hij ook ons daarbij indachtig zijn. Moge Hij Pierre in deze goedheid en trouw, in deze vrede, doen rusten. Pierre! Zie op ons neer en gedenk ons allen, in het Koninkrijk Gods. Het werd een verloren strijd. Dinsdagmiddag 4 juni 2019 overleed ons jaar. Op maandag 20 mei, waren we nog bij he Hij vri Pie He op Ve en “H En we het ga he lev Ik zo hie mij Ma lig He Kijk daar! Op de schoorsteen staat het M een noveenkaars bij. Dat helpt mij steun En, daar! … Die Paaskaars. Een uit 2006, Dat Mariabeeld, die kaars: ze geven mij r Met veel emotie vertelde hij ons hoe blij “Maar, het is afg lopen. Weet je nog dat ik kom terug. Ik blíjf naar het koor komen En hij zong toch zo graag zijn baspartij m Vorig jaar nog, bij d Sint Ca ciliaviering als koorzanger en werd hij daarvoor onde (Nederlandse Sint Gregorius Vereniging). We spraken over koetjes en kalfjes. Over EHBO; de Lotusgroep, de Zonnebloem en maakten naar o.a. Echternach, waar we z We hebben gelachen om wat zich toente We hadden het natuurlijk ook over zijn gr acoliet en koster. Dit deed hij eerbiedig e Die bijdrage ging altijd vóór alles. Als het voor om vooraan bij het altaar te staan. y