Regioblad maart 2018

Regioblad - 15 INTERVIEW MET PIM EN ELS HAGEMANS-DE VROOMEN Wanneer zijn jullie in Zeeuws-Vlaanderen komen wonen en wat was de reden? Pim: We zijn in augustus 1976 in Zeeuws- Vlaanderen komen wonen, dit in verband met mijn werk bij DOW. Ik kom van oorsprong uit Utrecht. Els: Ik kom oorspronkelijk uit de bollenstreek, Lisse. We hebben eerst samen in Delft gewoond, waar ik fysiotherapeute was en Pim aan de Technische universiteit studeerde. Hoe en wanneer zijn jullie bij het kerkelijk vrijwilligerswerk betrokken geraakt? In 1977. Pim: Ik ben destijds benaderd om secretaris van het kerkbestuur te worden. Dit heb ik ongeveer 6,5 jaar gedaan. Daarna ben ik bij het Pastoraal Regionaal Overleg (PRO) gekomen en wel voor een periode van 2-3 jaar. Els: Ik heb veel vrijwilligerswerk op de basisschool van de kinderen gedaan. Ook ben ik 25 jaar actief geweest voor Unicef. Toen onze kinderen naar het Zeldenrustcollege gingen ben ik actief betrokken geraakt bij de parochie. Er kwam namelijk een computer op het parochiebureau. En ik ben toen begonnen de papieren kaartenbak te digitaliseren. Samen met anderen. Ik heb eigenlijk altijd veel computerwerk gedaan. Eind jaren negentig ben ik in het Regionaal Pastoraal Centrum in Sluiskil begonnen. Samen met zr. Wivina en Peter van Hecke faciliteerdenwij het werk van de pastores, toen nog 5 mensen! Ik heb aan veel verschillende werkgroepen deelgenomen. De Vastenaktie, boekenbeurs en ontmoetingsmaaltijden. De voorbereidingsgroepen van Eerste Communie en Vormsel. Lector en acoliet. De ledenadministratie. De laatste jaren heb ik de middenpagina’s van het Regioblad verzorgd. Pim: Vanaf het ontstaan van de kostersgroep tot heden ben ik lid. Hoe is jullie persoonlijke geloofsbeleving? Pim: Ik kom niet iedere zondag in de kerk. Ik ben katholiek opgevoed. De maatschappij heeft normen en waarden nodig om goed te functioneren. Die van de katholieke kerk kunnen daar goed voor dienen, maar christelijke waarden en normen in het algemeen zijn goed. Ik ben het niet eens met de hedendaagse ontwikkelingen binnen de kerk. We zouden toekomstgericht moeten denken en doen. En niet terugverlangen naar het verleden. Els: Geloven is een werkwoord, het betreft niet alleen kerkbezoek en liturgie. Op dat laatste ligt tegenwoordig teveel nadruk. De kerk is ook een sociale omgeving. Diaconie en oecumene is voor mij belangrijk. Is destijds het project “Kerk kan anders” in zijn opzet geslaagd? Veel mensen zijn daardoor echt over het geloof gaan nadenken. In dat opzicht is het geslaagd. Veel parochianen, die elkaar eerst niet kenden, ontmoetten elkaar. Hoe zouden we i.v.m. de terugloop meer jongeren kunnen bereiken? Het jongerenpastoraat zakte destijds in, vanwege te weinig nieuwe aanwas. De ouders hebben weinig geloofskennis, waardoor die kennis ook niet meer overgebracht wordt op de kinderen. De pastores hebben het hier veel te druk voor, omdat er te weinig zijn. Ook zijn er minder vrijwilligers. Toch leeft bij de jongeren nog zeker het verlangen naar spiritualiteit. Kijk maar naar de jongerendagen. Hoe vinden jullie de Emmaüskerk geworden na de recente verbouwing? De kerk is heel mooi verbouwd. Heel goed gedaan! Het is intiemer geworden, door de wanden met de sfeerverlichting. Toch zijn de Mariakapel en de stiltehoek meer afstandelijk geworden. Je loopt er niet zo snel meer naar toe. Jammer dat het scheppingsdoek niet in de kerkruimte zelf is. Het is mooi hersteld! De kleuren zijn weer helder! Hoe zien jullie de toekomst van de kerk? Somber. Het draait teveel om het instituut kerk. Wij geloven in een oecumenische kerk. Gaan jullie na de verhuizing naar Breda daar ook vrijwilligerswerk doen? Binnen of buiten de kerk? In eerste instantie pas op de plaats. Ze zullen ons wel weten te vinden! Maar we willen vooral meer tijd gaan besteden aan wandelen, fietsen, dansen, bridgen en hobby’s. Overigens hebben wij elkaar destijds in Breda leren kennen. Bianca en Frank VOOR AL UW PAROCHIE-INFORMATIE: www.eparochie.nl