Regioblad juli 2018

Regioblad - 17 Miel werd geboren in Boschkapelle op 5 maart 1940. Na zijn seminarieopleiding bij de Orde der Lazaristen werd hij op 7 mei 1967 priester gewijd. Na een aanvullende studie theologie te Leuven, werd hij in 1970 benoemd tot kapelaan te Sas van Gent. In 1979 werd hij priester van het bisdom Breda en volgde zijn benoeming tot pastoor. In de loop der jaren werd zijn werkgebied met de parochies van Westdorpe en Philippine steeds groter. Per 1 januari 2003 ontstond door fusie met de overige parochies in de Kanaalzone de Elisabeth parochie. Op 1 augustus 2010 nam hij afscheid als pastoor van de Elisabeth-parochie maar bleef dienstbaar aan de parochie en zorginstellingen. Ik wil nu even stilstaan bij zijn de periode toen Miel begon in Sas van Gent. Ik put uit de informatie die ik van de website van het Cuyperskoor heb gehaald. Het is de tijd van na het 2de Vaticaansconcilie waarbij de kerken ontdaan werden van alle overdadige opsmuk. Kapelaan Erpelinck - “zeg maar Miel”- werd bij zijn aanstelling in 1970 met belangstelling door de geloofsgemeenschapbegroet.Hetwasereentje die het durfde zeggen. Dat mochten ze wel in het “rooie Sas van Gent”. Zoals al vermeld werd Miel in 1979 tot pastoor benoemd van de parochie Heilige Maria Hemelvaart. Hij werd destijds gekarakteriseerd als tolerant, meegaand maar consequent in geloofszaken. De kerk in het midden houden! Hij boog de parochie weer enigszins om naar een geloofsgemeenschap die beter aansloot bij de moderne opvattingen over kerk en samenleving. Beetje bij beetje keerde de gezelligheid in het kerkgebouw weer terug. Miel was trots op zijn Cuyperskerk met zijn monumentale betonnen gewelf. Hij zorgde voor aankleding. Beelden en de Kruisweg met 14 schilderijen kwamen terug. Het grote schilderij van de Gekruisigde en dat van de bewening van Christus kreeg een centrale plaats. Miel was ook creatief in het verzamelen van geld voor renovatie van de kerktoren. Hij verkocht hiervoor een schort met als opdruk: “ Elke Sassenaar dweilt met het torentje van Miel”. Als pastoor van de grotere Elisabeth parochie kostte het hem zichtbaar extra energie om alles in goede banen te leiden. Vooral in de beginfase waren er om begrijpelijke redenen tegenstellingen vanuit de voormalige parochies. Samen met zijn team en parochiebestuur heeft Miel dit proces goed begeleid. Door zijn visie, overtuiging en standvastigheid heeft hij een eigen karakter gegeven aan de Elisabeth parochie. De parochie is te karakteriseren als zelfbewust, ondernemend en lokaal betrokken. Op 1 augustus 2010 trad hij terug als pastoor. Daarna deed hij nog wekelijks diensten en was er in feite voor de buitenwacht weinig veranderd. Nog enkele aspecten die ik naar voren wil brengen: Miel preekte vanuit de praktijk met de nodige humor. Geen ingewikkelde langdurige Bijbelse verhandelingen maar meer vanuit het leven gegrepen. Zoals in de trant van “toen ik nog op de lagere school in Boschkapelle zat, kwam meneer pastoor iedere week in de klas om de catechismus te over horen”. Miel was als geen ander in staat om op een eenvoudige wijze de boodschap over te brengen. Door zijn Zeeuws Vlaamse volksaard stond hij dicht bij de mensen. Bekend zijn ook zijn naspeuringen naar beelden, schilderijen en gebrandschilderde ramen van Maria en haar moeder Anna. Miel maakte daar foto’s van die hij een plaats gaf in zijn boek over dit onderwerp. Hij heeft hiervoor talloze kerken in Nederland, België in Frankrijk bezocht. Miel hield van muziek en in het bijzonder orgelmuziek. Mede onder zijn stuwende kracht werd het Pelsorgel in de Sasse kerk meerdere keren uitgebreid. Hij organiseerde jaarlijks in de zomermaanden vier orgelconcerten. Het pelsorgel ging hem aan zijn hart. Hij vroeg mij in verband met de verkoop van de kerk het orgel een goede bestemming te geven. Hij was dan ook erg gelukkig toen het orgel een nieuwe plaats kreeg in de kerk van Oostkamp. Dit voorjaar was de eerste uitvoering. Zijn gezondheid liet het jammer genoeg niet meer toe om hier nog bij aanwezig te zijn. Miel was veelzijdig en begaafd. Hij had meerdere hobby’s zoals de organisatie van Lessons and Carols in de Kersttijd en het bestuderen van psalmen. Maar hij wist ook het culinaire te waarderen. Zo was hij lid van een culinair genootschap; bestaande uit heren van stand. Zij gingen regelmatig op stap om hun hobby uit te oefenen. Na een bezoek aan een museum ergens in het Vlaamse werd dan al snel een exclusief restaurant opgezocht. Miel bracht zijn culinaire kennis ook wel eens in praktijk. Een diner bij een jubileum of bij ander gelegenheid duurde dan ten minste vier uur. De laatste jaren woonde Miel in bij Riet en Frank. Toen hij nog op de pastorie woonde deed Riet zijn huishouding. De Elisabeth parochie spreekt haar waardering en respect uit op de wijze zoals zij Miel hebben verzorgd en hem hebben begeleid in zijn laatste maanden. Beste Riet en Frank bedankt voor alles wat jullie al die jaren voor Miel hebben gedaan. Vorig jaar in mei vierde Miel zijn vijftigjarig priesterschap. Nog geen jaar later moeten we van hem afscheid nemen. Afscheid nemen van een bijzonder en toegewijd mens. Hij was voor velen een troost in moeilijke tijden. Hij kon relativeren en wist van het leven te genieten. C.H.M. van Waes Vicevoorzitter Elisabeth parochie Philippine AFSCHEID NEMEN VAN EEN BIJZONDER EN TOEGEWIJD MENS