Regioblad september 2017

8 - Regioblad VERBORGEN SYMBOLIEK IN ONZE KERKEN In onze Elisabeth-parochie hebben we nog drie kerken die gebruikt worden om het leven te vieren. Onze Katholieke kerken kennen van oudsher heel wat verbeeldingen van Bijbelse verhalen en legendes uit de traditie. In die verbeeldingen zit vaak een stukje verborgen symboliek. Een schilderij, een afbeelding in een glas-in-loodraam, een kruisweg, een houten of gipsen beeld, een versiering aan de communiebank…..ze vertellen een groter verhaal dan aan de buitenkant is af te lezen. We zien de afbeeldingen wel, maar hun betekenis dringt niet altijd tot ons door, omdat de beelden ons zo vertrouwd zijn. Ze horen er gewoon bij. De redactie van het Regioblad heeft besloten om een serie artikelen te publiceren rond deze verborgen symboliek in onze drie parochiekerken. Deze kostbaarheden uit het verleden verdienen het om tot op de dag van vandaag tot ons te blijven spreken. In aflevering 1 van deze reeks aandacht voor Sint Antonius van Padua. Antonius van Padua was niet alleen belangrijk voor de geloofsgemeenschap in Sluiskil, ook in Zuiddorpe is Antonius van bijzonder belang. Neemt uw kennis van Antonius met het varken en de ezel. ANTONIUS VAN PADUA ITALIË KERKLERAAR † 1231 Eerst iets over Antonius van Padua, Zijn feestdag is op 13 juni . Antonius heette aanvankelijk Fernando. Hij was afkomstig uit ‘gegoede kringen’ uit Lissabon. Op 23-jarige leeftijd sloot hij zich aan bij een aantal enthousiaste monniken van de nieuwe orde van Franciscus. Zij wilden in Marokko door middel van prediking en naastenliefde de Moren bekeren. Om zijn nieuwe leven te markeren, noemde hij zich naar de vader van de woestijnmonniken: Antonius (Antonius van het varken. Van deze woestijnprediker staat in de kerk te Zuiddorpe ook een houten beeld). Er worden veel legenden aan Antonius toegeschreven. In Noord-Afrika werd hij ernstig ziek. Onverrichter zake ging hij naar Noord-Italië. Juist op het moment dat Franciscus daar al zijn medebroeders aan het verzamelen was. Hoewel Antonius in Portugal een begaafd predikant was geweest, hield hij zich nu zo bescheiden op de achtergrond dat hij in een kloostertje de meest eenvoudige karweitjes kreeg op te knappen. Zijn huisgenoten meenden zelfs dat hij niet helemaal bij zijn verstand was. Op een feestdag, toen bij een grote kerkelijke plechtigheid de feestpredikant plotseling verstek liet gaan, had men een probleem. Omdat niemand op zo'n hoogtij dag met vele hooggeplaatste bezoekers, onvoorbereid het woord wilde nemen, wees iemand gekscherend naar Antonius: "We kunnen altijd nog Antonius vragen voor de preek..." In zijn nederigheid nam Antonius deze opmerking aan als een bevel. Hoe zenuwachtig de anderen ook probeerden uit te leggen dat het maar een grapje was geweest, hij was er niet meer van af te brengen, en hield zo'n gloedvolle predikatie dat hij onmiddellijk door Franciscus uit preken werd gestuurd zelfs tot in Zuid- Frankrijk en Noord-Spanje aan toe. Een gebrandschilderd raam in de kerk van Zuiddorpe geeft een afbeelding van Antonius met een ezel. Pastoor Erpelinck heeft rond de feestdag van Antonius deze legende verteld. Omdat niet iedereen toen in de kerk was, volgt hier het verhaal nogmaals: Antonius leefde in de tijd dat de Katharen of Albigenzen de godheid van Christus loochenden. Zij geloofden in een god van licht en een god van het duister. Van hieruit zou alles te verklaren zijn. In de ogen van de kerk waren zij ketters. Zij geloofden niet in de werkelijke tegenwoordigheid van Christus in de eucharistie. Antonius trad in zijn preken herhaaldelijk tegen hen op: "Op het altaar gebeurt de wezensverandering van brood en wijn in het lichaam en bloed van Christus. Het lichaam dat door de maagd ter wereld werd gebracht, dat aan het kruis hing, dat in het graf lag, dat op de derde dag verrees, dat naar de rechterhand van de Vader opsteeg: dat lichaam wordt dagelijks door de priester geconsacreerd en aan de gelovigen uitgereikt." Het gebeurde in Rimini (Italië). Een leider van die Albigenzen bleef dit kerkgeheim echter ontkennen. Antonius wilde de man overtuigen. Dat lukte zelfs niet na een donderpreek. Daarom ging Antonius met hem een weddenschap aan. Antonius zei dat de ezel van deze voorman wel eerbied aan de hostie zou betuigen, waar zijn meester dat niet deed! Om te beginnen kreeg het dier drie dagen geen eten meer. Daarop werd de voerbak tot de rand gevuld. Nu hield Antonius het dier de heilige hostie voor. Het liet zijn voerbak voor wat die was en ging onmiddellijk door de knieën om zijn eerbied te betuigen. Waarop de ketter zich inderdaad bekeerde. Het Griekse woord 'katharos' betekent 'zuiver'. Ons woord 'ketter' is daarvan afgeleid. FACEBOOK PAGINA VAN DE ELISABETHPAROCHIE Sinds een paar maanden bestaat de facebookpagina voor de Elisabeth parochie. Deze groepspagina is een besloten groep waar men lid van kan worden zodat u van allerlei nieuwtjes en b.v. gebedsmomenten op de hoogte wordt gebracht. Als u in facebook op Elisabethparochie zoekt kunt desgewenst ook lid worden. Berichten die worden geplaatst, worden eerst goedgekeurd door de beheerders van deze groep. Dit zijn Rob en Bianca Ivens. Zeker de moeite waard om een kijkje te nemen!